Nou nou. Het houdt niet over, de excuses, de woorden, de lange reflecties van de kandidaten. Tenenkrommend. Herkenbaar? Rays non-verbale communicatie is pijnlijk om naar te kijken. Leuke persoonlijkheden zijn geweldig, maar je moet ook weten dat je af en toe even beter je mond moet houden. Of gewoon kort vertellen dat je fout zit. Lange verhalen is eigenlijk iets verdoezelen. Aflevering twee is een afwisseling van goed en minder goed met twee uitblinkers. Anouk met een sterke comeback en Daphne, tja die is nu al een eindbaas. In the end gaat het altijd om actie-intelligentie. Hoe simpel de opdracht ook is, want daar begint het mee. Maar het begint nog eerder: weet je wat er van je verwacht wordt zodra je je opgeeft voor dit programma?