Insaligin Efendisi / 2012

Yine hicranla Sen’i andı gönül, Tende cânım, rûh-u revânım Cânân.Andıkça hasretlere yandı gönül;Ne olur kıl artık vuslata şâyân.!Seven ve ağlayan bir bîçâreyim, Kararsız, derbeder hep âvâreyim, Yıkılıp dökülmüş bir virâneyim; Hâl-i hazînim tam mevsim-i hazan..Güller gülse de ağlıyor hep bülbül, Bir dert küpü sanki şimdi şu gönül; Bilmem mümkün mü bu hâle tahammül? Rûhumda âh u zâr, dilimde figân.Yanıp kebap oldum, ümidim yıkma!İtâb et, ama, ağyâra bırakma!Vefâsız bir kulum cürmüme bakma! Tavsîfe ne gerek, her şeyim ayân...Bilirsin gayri imdat edecek yok;Gönlümü dertten âzâd edecek yok;Kıtmîr’i başka âbâd edecek yok, Hatırım virâne, gözlerim giryân...Gel vur mızrabını kalbimi söylet!Vur rûhûma nağmelerini dinlet!Bu gönlüme geleceğini vâdet!Vâdet ki, kalmadı dizimde dermân..!