تو از عالم همین لفظی شنیدی - شیخ محمود شبستری
تو از عالم همین لفظی شنیدیبیا برگوی کز عالم چه دیدی؟شیخ محمود شبستریتو از عالم همین لفظی شنیدیبیا برگو که از عالم چه دیدیچه دانستی ز صورت یا ز معنیچه باشد آخرت چون است دنییبگو سیمرغ و کوه قاف چبودبهشت و دوزخ و اعراف چبودکدام است آن جهان کان نیست پیداکه یک روزش بود یک سال اینجاهمین عالم نبود آخر که دیدینه «ما لا تبصرون» آخر شنیدیبیا بنما که جابلقا کدام استجهان شهر جابلسا کدام استمشارق با مغارب را بیندیشچو این عالم ندارد از یکی بیشبیان «مثلهن» از ابن عباسشنو پس خویشتن را نیک بشناستو در خوابی و این دیدن خیال استهر آنچه دیده‌ای از وی مثال استبه صبح حشر چون گردی تو بیداربدانی کین همه وهم است و پندارچو برخیزد خیال چشم احولزمین و آسمان گردد مبدلچو خورشید نهان بنمایدت چهرنماند نور ناهید و مه و مهرفتد یک تاب از او بر سنگ خارهشود چون پشم رنگین پاره پارهبکن اکنون که کردن می‌توانیچون نتوانی چه سود آن را که دانیچه می‌گویم حدیث عالم دلتو را ای سرنشیب پای در گلجهان آن تو و تو مانده عاجزز تو محرومتر کس دیده هرگزچو محبوسان به یک منزل نشستهبه دست عجز پای خویش بستهنشستی چون زنان در کوی ادبارنمی‌داری ز جهل خویشتن عاردلیران جهان آغشته در خونتو سرپوشیده ننهی پای بیرونچه کردی فهم از دین العجایزکه بر خود جهل می‌داری تو جایززنان چون ناقصات عقل و دینندچرا مردان ره ایشان گزیننداگر مردی برون آی و سفر کنهر آنچ آید به پیشت زان گذر کنمیاسا روز و شب اندر مراحلمشو موقوف همراه و رواحلخلیل آسا برو حق را طلب کنشبی را روز و روزی را به شب کنستاره با مه و خورشید اکبربود حس و خیال و عقل انوربگردان زین همه ای راهرو رویهمیشه «لا احب الافلین» گویو یا چون موسی عمران در این راهبرو تا بشنوی «انی انا الله»تو را تا کوه هستی پیش باقی استصدای لفظ «ارنی» «لن ترانی» استحقیقت کهربا ذات تو کاه استاگر کوه تویی نبود چه راه استتجلی گر رسد بر کوه هستیشود چون خاک ره هستی ز پستیگدایی گردد از یک جذبه شاهیبه یک لحظه دهد کوهی به کاهیبرو اندر پی خواجه به اسریتماشا کن همه آیات کبریبرون آی از سرای «ام هانی»بگو مطلق حدیث «من رآنی»گذاری کن ز کاف و نون کونیننشین بر قاف قرب «قاب قوسین»دهد حق مر تو را هرچ آن بخواهینمایندت همه اشیا کماهیحضرت شیخ محمود شبستری, گلشن رازبقلم: علی منهاجبکوشش: فهیم هنرورRumiBalkhi.Com