Onderzoekers uit Delft zijn erin geslaagd een DNA-motortje te bouwen op nanoschaal

Het waterrad, de windmolen: in Nederland weten we wel raad met draaiende turbines. Zulke draaiende motoren, aangedreven door stroming, komen zelfs voor in onze biologische cellen.    Een voorbeeld daarvan is FoF1-ATP synthase, een rotatie-motoreiwit dat nodig is om de brandstof te produceren die cellen nodig hebben om te kunnen functioneren. Het zou gigantisch interessant zijn om een kunstmatige variant van zo'n mechanisme te maken. Maar dat doen op nanoschaal, dat is heel heel moeilijk.   Maar niet onmogelijk. Want het is Delftse onderzoekers uit de groep van Cees Dekker nu gelukt om nanoturbines te bouwen van niet meer dan 25 nanometer. Het lukt ze zelfs om op die schaal de draairichting van de turbines te bepalen.  Deze miniturbines komen heel dicht bij de bewegende onderdelen die in levende cellen voorkomen. Als je dit soort onderdelen van cellen kunt nabouwen, dan zou het in de toekomst weleens mogelijk kunnen worden om met DNA-origami kleine nanomachines te maken die bijvoorbeeld medicijnen kunnen afleveren op hele specifieke plekken in het menselijk lichaam.    Maar zover is het nog niet. Deze ontdekking uit Delft is nog maar het begin. Een mini-motortje bouwen is één, maar dan heb je nog geen energiecentrale of medicijnkoerier. Een motor draait niet zonder versnellingsbak en een koppeling aan celmembranen. Toch is hiermee een indrukwekkende eerste stap in de goede richting gezet. Lees hier meer over het onderzoek: Delftse onderzoekers maken DNA-motoren op nanoschaalSee omnystudio.com/listener for privacy information.