672. Etyka w ciele zakorzeniona - Jacek Migasiński

Wykład profesora Jacka Migasińskiego zorganizowany w ramach cyklu spotkań „Myśl Emmanuela Levinasa w myśli współczesnej”, 18 stycznia 2012, Warszawa [1h44min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/etyka-w-ciele-zakorzeniona/ Profesor Jacek Migasiński powołując się na teksty z różnych etapów twórczości Emmanuela Levinasa starał się zrekonstruować tok myśli filozofa, to jak postrzegał temat cielesności. W wykładzie przytacza wiele cytatów z dzieł Levinasa. Profesor tłumaczy co Emmanuel Levinas rozumiał pod pojęciem ’etyki’. „Nie teoretyczny kodeks etyczny, będący zbiorem norm postępowania, ale jako pewien źródłowy opis sytuacji, która jest fundamentalną relacją międzyludzką i która to relacja ma nadawać sens, legitymizować ludzki sposób życia. W tym znaczeniu etyka ma być 'metafizyką’, filozofią pierwszą, fundującą sensowność życia”. Profesor mówi o źródłach zainteresowania Levinasa cielesnością. Zaczyna od najwcześniejszych prac filozofa gdzie ten temat się pojawia – do jedynego tekstu napisanego po litewsku – „Ujęcie duchowości w kulturach francuskiej i niemieckiej” z 1933 roku. Drugi tekst do którego profesor się odnosi to „Kilka myśli o filozofii hitleryzmu” z 1934 roku. Levinas pisze tam do rosnącej filozoficznej randze cielesności (obserwowanej głównie w Niemczech). „Ciało nie jest tym wiecznym obcym za jakiego uważa je zarówno chrześcijaństwo jak i nowożytny liberalizm. Ciało jest nam nie tylko bliższe niż reszta świata, nie tylko rządzi naszym życiem psychicznym i naszym działaniem, ale buduje poczucie tożsamości zanim jeszcze rozkwitnie nasze 'ja’, tak skore później do oddzielania się od ciała. W sportowym wyczynie, w niebezpieczeństwie grożącym śmiercią, w chorobie, z którą związany jest ból fizyczny, wszelki dualizm ja i ciała zanika i doświadczamy niepodzielnej prostoty swego bytu.” Profesor wspomina też o kolejnym tekście Emmanuela Levinasa „O uciekaniu” z 1935 roku, gdzie filozof dokonuje analizy fenomenów 'potrzeby’ i 'wstydu’. Dalszą analizę profesor Migasiński prowadzi według podziału twórczości Levinasa na etapy, której dokonał Stephan Strasser (austiacki filozof). Z jego punktu widzenia pierwszym etapem twórczości Emmanuela Levinasa są teksty przedwojenne i zaraz powojenne z 1947 roku, czyli „Czas i to, co inne” i „Istniejący i istnienie”. Drugi etap wyznacza przede wszystkim dojrzałe dzieło, jakim jest „Całość i nieskończoność: esej o zewnętrzności”. Trzeci etap zaś, to głównie „Inaczej niż być lub ponad istotą”. Jedną z największych zasług Emmanuela Levinasa było uznanie płci za cechę konstytutywną ludzkiego ciała, a róznicy płci za różnicę ontologiczną, a nie jedynie fakt empiryczny. Juz w pierwszysch swoich pracach ujmował fenomen kobicości jako najważniejszą figurę inności. Dyskusja. Pytania z sali Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #etyka #filozofia